El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

24 enero, 2010

A medio escribir

Nunca he sabido cómo empezar una historia. Siempre he pensado que escribir un libro o un relato sería fácil, pues ideas no me faltaban. Si hay algo que sí me faltó siempre ha sido la constancia. Me ha faltado cuando cursaba mis estudios de bachillerato, electrónica e incluso cuando escribía mi diario.
Si algo he admirado en la gente era la constancia. Eso le facilitaba el hecho de perseguir una meta, un sueño. Mi sueño siempre fue ser feliz independientemente de mis circunstancias, de si trabajaba o estudiaba, si reía o si lloraba, si hacía frío o calor. Perseguir la felicidad es como perseguir a un fantasma, cuando crees alcanzarlo se evapora, desaparece sin más. No hace tanto tiempo que me di cuenta de que no podía andar corriendo de aquí para allá sin rumbo fijo.

(este texto está sin terminar)

1 comentario:

Anónimo dijo...

Querer es poder.