El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

28 septiembre, 2006

Cuando el pecado nos expulsa del paraiso es cuando empezamos a sentir los placeres de la vida. A mí me han expulsado del paraiso hace ya tiempo y ahora degusto placenteramente los pequeños vicios de la vida. Me encanta.
Mi única religión, el cuerpo de mujer. Mi único pecado, desear mi religión. Mi único vicio, el placer oculto que otorga ese cuerpo de mujer. Mi única virtud, no existe. Mi único defecto, tener demasiados. Mi única amiga, la soledad que siempre que no quiero ver a nadie se presenta. Mi único amor, la vida misma. Mi gran borrachera, de amor.
Por todo esto y mucha más, el pecado me expulsó del paraiso y entonces descubrí la libertad de ser feliz.

26 septiembre, 2006

Amor y vida

Queda prohibido llorar sin aprender,
levantarte un día sin saber qué hacer,
tener miedo a tus recuerdos.
Queda prohibido no sonrír a los problemas,
no luchar por lo que quieres,
abandonarlo todo por miedo,
no convertir en realidad tus sueños.
Queda prohibido no demostrar tu amor,
hacer que alguien pague tus deudas y el mal humor.
Queda prohibido dejar a tus amigos,
no intentar comprender lo que vivieron juntos,
llamarles sólo cuando los necesitas.
Queda prohibido no ser tu ante la gente,
fingir ante las personas que no te importan,
hacerte el gracioso con tal de que recuerden,
olvidar a toda la gente que te quiere.
Queda prohibido no hacer las cosas por ti mismo,
no creer en dios y hacer tu destino,
tener miedo a la vida y a sus compromisos,
no vivir cada día como si fuera un último suspiro.
Queda prohibido echar a alguien de menos sin
alegrarte, olvidar sus ojos, su risa,
todo porque sus caminos han dejado de abrazarse,
olvidar su pasado y pagarlo con su presente.
Queda prohibido no intentar comprender a las personas,
pensar que sus vidas valen mas que la tuya,
no saber que cada uno tiene su camino y su dicha.
Queda prohibido no crear tu historia,
no tener un momento para la gente que te necesita,
no comprender que lo que la vida te da, también te lo quita.
Queda prohibido no buscar tu felicidad,
no vivir tu vida con una actitud positiva,
no pensar en que podemos ser mejores,
no sentir que sin ti este mundo no sería igual.

20 septiembre, 2006

Para empezar, seguir y acabar

Tras unos días de ausencia bloggera vuelvo a las andadas con algunas cosas que contar. Para empezar os diré que la política es una mierda, cuando unos gobiernan los otros dicen que no por sistema, hacen honor a su nombre OPOSICIÓN.
Para seguir también os diré que el mundo está patas arriba, pero vosotr@s lo sabreis mejor que yo si cogeis un periódico a diario, que la religión es el peor invento del hombre y que me he sacado el título de bachiller para luego presentarme al selectivo.
Os diré, para concluir, que no sé que va a ser de mi vida este curso que empieza. No encontré plaza en septiembre en lo que quería estudiar. Mi vida amorosa sigue siendo tan caótica como siempre, unas veces bien y otras menos bien. Pero si queremos que el amor funcione hay que poner nuestro granito de arena.

05 septiembre, 2006

Mini-yo

Alguien me dijo un día que para ser fiel a los demás hay que ser fiel a uno mismo, y no hablo de fidelidades amorosas sino de fidelidad de principios, ideas y de respeto. ¿Cómo quieres que te respeten si ni tú misma lo haces? Ese alguien, quien me contó estos pequeños secretitos de la vida, es alguien que me comprende.
Es como una "yo" pero con más experiencia en la vida, una "maxiyo". Algunas personas estamos condenadas a pensar de por vida. A pensar en nuestros sentimientos, nuestros porqués y nuestros corazones. Pensando podemos hacernos daño pero el no hacerlo no lo haría mucho más. Nos gusta arrepentirnos siempre de cosas que hemos hecho y nunca arrepentirnos de cosas que se han quedado por hacer. Quizás el ser del mismo signo zoodical nos haga tan parecidas. El caso es que nos gusta ser como somos, unas enamoradas de la vida.