Ao home da miña vida que se ausentou hai hoxe 5 anos...
Dise pronto, verdade? Xa pasaron 1826 días dende que tiveches que marchar e hai días nos que a dor da ausencia escoce coma se fora hoxe mesmo. Tento recordar todo o bo que vivimos e facelo cun sorriso nos beizos, xeralmente o consigo pero hai días nos que custa... días con algún significado, unha festa de Nadal, un cumpreanos, un aniversario...
Hoxe a medidodía fixo un ano no que te despedimos na cama dun hospital, na planta de coidados paliativos porque o "bicho" (como ti o chamabas) puido contigo. Teño que contache que cumprimos as túas vontades, entre elas que ese "bicho" que habitou o teu corpo fora incinerado contigo.
Ás veces teño pensamentos raros, como se o acontecido non fose real, como se a túa perda foi realmente unha partida a outro país no que agora vives feliz con outra xente. Ás veces te imaxino xogando ao dominó con outros amigos, noutros bares, noutro pobo, ... ás veces me sorprendo do funcionamento da mente, como me engana para creerte vivo, para sentirte preto e non noutro plano, noutra vida... Tamén te imaxino con Bego, coas avoas, co tío... sempre co teu peculiar sentido do humor, feliz e orgulloso de ter tido a familia que creaches xunto a túa namorada...
Pola parte que me toca, como filla pequena e consentida, teño que dicir que nunca sentín tanto orgullo de ter un pai imperfecto e á vez tan ideal. Cando ía ao cole en EXB envexaba ás compañeiras de clase que fardaban de un pai cariñoso e detallista, que lles agasallaba xoguetes, caramelos e "pijadas" varias... hoxe, coa perspectiva que da a vida, vexo como algúns de aqueles pais pefectos resultaron ser mala xente; e vexo como aquel pai pouco detallista resultou ser o mellor que me puido tocar xamais porque en lugar de agasallarme con meros obxectos materiais me ofreceu algo máis grande e importante, os valores e principios. Tamén me ensinou como unha persoa adulta pode desfrutar cal crianza dos praceres da Pantera Rosa, das películas de debuxos, do cine de terror, da curiosidade do funcionamento de algunhas cousas, das chapuzas caseiras, das charlas e chistes coa familia, das cousas disparatadas como atar unha mosca cun pelo e moitas cousas máis.
Son afortunada por ter sido parte da túa familia, a nena dos teus ollos, a túa miniña tan desexada... Grazas polas ganas de terme traído a esta vida e por todo o amor incondicional que me brindaches.
A túa pequena que sempre te botará de menos.
A túa pequena que sempre te botará de menos.