El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

06 julio, 2017

Insomnio

Querido e abandonadiño blogue,

É a unha da mañá e cando remate non sei que hora será... eu non consigo dormir... será que non teño a conciencia tranquila? Non o sei... boto ollada a os últimos acontecementos e podo dicir que a conciencia está tranquila e ese non é motivo polo que non consigo durmir.
Será que son coma eses bebés que cando se lle pasa a hora de durmir ou se pasan de voltas choran e choran porque non podo durmir? Pois podo dicir que chorar non choro... así que tampouco. 
Ocórreseme que poida ser que me poño a pensar que me quedan poucos días de relax sen traballar e que me agobie ter que voltar a dalo todo... Si, definitivamente é eso! Non sei por que hoxe se me da por pensar en que non teño gañas de voltar... Pero teño mil cousas na testa e non paran de dar volta sen deixarme pechar os ollos e entregarme ao mundo de Morfeo... Que fago agora? Polo de pronto erguinme da cama, mentres a miña parella durme pois mañá ten que madrugar e ir traballar, e púxenme a xogar co móbil... como non daba resultado me viñen ao PC onde tentei xogar sen éxito a calquera parvada destas que hai polo FB, así que finalmente me dixen "Eh oe, que hai moito que non escribes!" e así me personei diante do ordenador a escribir sen ansias de que saia algo bo. 
Tan so me deixo levar e escribir como hai tempo que non fago, sen idea de sobre qué facelo ou cómo... Polo de pronto esto é o que se me ocorreu escribir... agora me quedei en branco... ou máis ven pensando en cousas sen sentido que me abruman o cerebro e non me deixan desconectar para visitar ao xa mencionado amigo Morfeo... 
E será guapo ese Morfeo? A min sónme ese nome a MoiFeo... e claro, non o imaxino moi agraciado... Jajajaja! Que parvada máis grande me acaba de asaltar non? 
En fin por non decir máis tonterías vou desconectar do blogue, tan só pasaron quince minutos dende que comecei a escribir... vou ver a caixa tonta a ver se me parvea máis do que xa estou. 

Boas noites querido blogue!

No hay comentarios: