El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

06 junio, 2011

¡Estoy harta!

Estoy harta de ciertas cosas que se me antojan cada día más molestas. Para empezar me molesta la gente que pretende juzgar mi vida. Odio a esas personas cuando, desde el desdén de la superioridad de la que se creen poseedoras, emiten por sus bocas pastosas cualquier tipo de opinión a cerca de mis acciones en la vida sin siquiera haberse parado a juzgar la suya propia.
Estoy cansada de tener que callarme cuando algo me parece mal por no llamar a la gente por su nombre (y no hablo del nombre de pila precisamente) porque si son gilipollas debería decírselo y no callarme y tragarme esas ganas de decir cuatro verdades.
Estoy harta de ver como a veces la gente (entre ella me incluyo) se regocija en sus días grises haciendo que crezca un sentimiento de apatía. Estoy agotada de no ser capaz de controlar los síntomas físicos de una ansiedad provocada por cosas materiales. Quiero dejar de preocuparme por el dinero y depender de él de una forma psicológica tan grande que me quita el sueño. Estoy cansada de soñar con el despertador y que me despierto acelerada por no llegar a tiempo. Sueño eso y me despierto y eso me agota mentalmente.
Estoy harta de ver como la gente se mete puñaladas traperas en el ámbito laboral, por delante cara bonita y por detrás "ostias como panes". Estoy harta de tanta hipocresía, de tanta tensión, de tanto estrés, de tanta tontería. ¡Empiezo a estar harta de tener que estar harta!

1 comentario:

Anónimo dijo...

chega un momento no que hai que deixar de ser como os demais queren que sexamos e ser nós mesmos! Non hai nada máis auténtico e nada que nos recompense mellor, así que se estás farta só tes que dicilo algo e claro e actuar en consecuencia... o que vaia vir, só pode ser bo.