El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

11 febrero, 2006

Rimas de Béquer

XXXVIII
¡Los suspiros son aire y van al aire!
¡Las lágrimas son agua y van al mar!
Dime, mujer: cuando el amor se olvida,
¿sabes tú adónde va?
XXX
Asomaba a sus ojos una lágrima
y a mi labio una frase de perdón;
habló el orgullo y se enjugó su llanto,
y la frase en mis labios expiró.
Yo voy por un camino; ella, por otro;
pero al pensar en nuestro mutuo amor,
yo digo aún: "¿Por qué callé aquel día?"
Y ella dirá: "¿Por qué no loré yo?"
LXXIX
Una mujer me ha envenenado el alma,
otra mujer me ha envenenado el cuerpo;
ninguna de las dos vino a buscarme,
yo de ninguna de las dos me quejo.
Como el mundo es redondeo, y el mundo rueda.
Si mañana, rodando, este veneno
envenena a su vez, ¿por qué acusarme?

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Muy interesante tu duelo de cabezotas con tu padre... con el mio pasa algo parecido, pero como tu, yo también juego con ventaja...

Pero este "Rumor" te lo he escrito más bien porque he visto que te gusta Béquer (¡diós! quien sabe si tambien Neruda) lo cual he hecho que se encienda un resorte en mi...

Lo siento no puedo evitaro, y te pido perdón por ello, pero te voy a invitar a que pases por mis páginas de poesía, simplemente... para que las critiques!!!

Si puedes dedicarle unos minutos a su lectura te estaré muy agradecido, más de lo que aquí puedo expresar con estas pocas palabras. Un saludo afectuoso.

http://sosiego-y-tempestad.blogspot.com

http://sosiego-y-tempestad-2.blogspot.com

http://cazador-de-tormentas.blogspot.com

Kaukisella dijo...

Bécquer, qué delicia.
Siempre me ha gustado, para mi gusto es el mejor escritor romántico de España, aunque sus poesías están ya algo manidas, pero eso no le roba todo su encanto.