El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

02 febrero, 2006

Arrepentimientos

"Si dices media verdad, te llamarán mentiroso dos veces cuando cuentes la otra mitad" y es entonces cuando te arrepentirás, bien de haberlo dicho, bien de haber realizado algo. Arrepentirse, qué verbo más estúpido y que palabra tan fea. Verdaderamente, una pérdida de tiempo total y absoluta, eso sí, de arrepentirse de algo que sea de haberlo hecho y nunca de haberse quedado con las ganas de hacerlo.
¿Quién no se ha arrepentido alguna vez? Yo me arrepiento de tantas cosas y a la vez de ninguna de ellas... ¡es inevitable! Incluso cuando no queremos, el subconsciente no traiciona y nos dice una y otra vez que no deberíamos haberlo hecho. Lo hice ¿y qué?, ya no gano nada por arrepentirme y hay cosas que jamás debe saber nadie (todo el mundo tiene sus secretos y hoy me apetece hacerme la interesante) pase lo que pase.

1 comentario:

kaysen dijo...

Pues yo creo q es lógico el arrepentirse, pq a veces hacemos cosas sin pensarlas demasiadas, y otras, pensándolas demasiado, se quedan en el tintero.

No creo q sea inútil, lo q pasa es q lo hecho.. hecho está, y quizás el arrepentirse tendría q dar paso a pensar cómo queremos hacerlas en la siguiente ocasión en la que se presenten.

Lo peor? Arrepentirse por querer haber hecho algo... de otra manera y q ya no tenga solución. Pero, cómo no, de eso tb se aprende.