El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

04 enero, 2006

Nubes en el cielo

Anoche, mientras intentaba dormir una tormenta me sobresaltó el corazón. Comenzó con una brisa que dio paso al fuerte viento huracanado que atrajo las nubes hasta mí, las nubes se acumularon hasta descargar una tromba de agua que hacía tiempo no presenciaba, los rayos iluminaron el cielo gris oscuro y los truenos retumbaron en mis oídos.
El proyector de mi cabeza empezó a funcionar e imágenes se sucedieron sin cesar, recuerdos imborrables que han impregnado de nostalgia mi alma corrieron por mi quijotera. Entonces oí una voz que tranquilizó mi sobresaltado corazón, mi razón volvió por momentos a rozar la pista de aterrizaje de mi cabeza sin posarse demasiado. Cuando consiguió su objetivoy y mi corazón estaba ya algo más calmado la razón voló a las alturas donde suele pulular. Rozando las nubes, tocando el teño universal de todo ser humano, el cielo, siendo libre por siente jamás.

1 comentario:

Pequeña saltamontes dijo...

Que retórica estamos...;)