El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

07 enero, 2006

A mi novia: Besaré el suelo (Luz Casal)

Cuanto más bella es la vida
más feroces sus zarpazos,
cuantos más frutos consigo
más cerca estoy de perder,
por una caricia tuya
toco el cielo con las manos
pero sé que si te marchas,
besaré el suelo otra vez.

Grita al mundo, rompe el aire
hasta que muera tu voz,
que el amor es un misterio
y que importa sólo a dos,
correremos por las calles,
gritaremos tu y yo que el amor
es un misterio y que importa solo a dos.

Yo no quiero causar pena
sólo por mi condición de mujer rota
en esencia y herida en el corazón
no habrá un hombre en este mundo
que me vuelva a hacer caer,
porque sé que si se marcha
besaré el suelo otra vez.

Cuando llegue el huracán,
que seguro ha de venir,
por marcharte e mis brazos,
por escaparte de mí pensaré que fuimos grandes,
pensaré que fuimos dos,
tú en tu cuerpo, yo en el mío y un sólo corazón.

1 comentario:

Pequeña saltamontes dijo...

Novia?Creo q me he perdido algún post...