El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

05 noviembre, 2005

Juego de palabras

Siempre me resultado gracioso definir la palabra "nada", hoy lo he buscado en la RAE y me he quedado con sus tres primeras entradas:
nada. (Del lat. [res] nata, [cosa] nacida). 1. f. No ser, o carencia absoluta de todo ser. Era u. menos c. m. 2. f. Cosa mínima o de muy escasa entidad. 3. pron. indef. Ninguna cosa, negación absoluta de las cosas, a distinción de la de las personas.
Se supone que la nada es la carencia de todo ser, un no Ser. En el momento justo en el que decimos "la nada es..." ya la estamos elevando a la categoría de Ser aplicándole el verbo que hace que todo sea. ¿Curioso no? Definir "nada" es limitar la palabra a ser, cuando realmente es todo lo contrario, "la nada no es algo" diría yo.
Hay palabras que jamás me ha gustado definir, definir es poner límites a una palabra, dar un determinado número características concretas. ¿Tiene, acaso, límites el amor, la felicidad o la libertad? Para mí la respuesta es obvia, NO.

1 comentario:

Meiko dijo...

Justamente la "nada" es un termino que nunca he entendido realmente si me paro a pensarlo.

¿Que ha despues de la muerte? Nada. Pero que es eso realmente, si lo describimos como si fuese algo...