El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

09 noviembre, 2005

He vuelto a ver a Chú

Hoy me levanté de un salto de la cama, me duché me vestí, peiné, puse las lentillas y arranqué para el instituto. Hoy no era un día lectivo normal, nos esperaba una visita al teatro. Volví a viajar en el tiempo, cuando al llegar a Santiago caminamos rumbo al salón teatro me sentí como un niño de primaria que va de excursión con sus profesores, después mi sensación cambió.
La zona vieja de Santiago trajo a mi mente muchos buenos recuerdos, me dieron ganas de quedarme allí y no volver a mi pueblo. Hacía frío cuando llegamos, luego me tomé un café con Chú, la verdad no tuvimos mucho tiempo para hablar tan solo unos veinte minutos, después había que acudir a la obra. Llevamos algo de retraso y al salir no tuvimos tiempo de nada, sólo de pasear de camino al autobus. Hice una visita fugaz, pero de lo más fugaz que puede haber, a unos amigos y vi a Chu por un instante, un beso y una despedida. No hubo tiempo a más.

No hay comentarios: