El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

25 septiembre, 2005

Qué mal me sientan los domingos por la mañana...

"No sé si quedan amigos o si existe el amor, no sé si puedo contar contigo para hablar de dolor. Si hay alguien que escuche cuando alzo la voz..." Así comienza una canción que escuché ayer, me hizo recapacitar un poco y me he preguntado lo mismo cientos de veces. Ahora lo sé, amigos quedan pocos y el amor puede que exista, al igual que la felicidad, en momentos efímeros, no como cree mucha gente de estado perpetuo de amor absoluto con tu pareja.
He estado enamorada más de una vez y me han roto el corazón, esta es la explicación de mi sociopatía compulsiva (o no...). Quizás no haya tan solo una razón para ser así, quizás hayan sido miles de pequeños detalles que he visto en la gente... no lo sé la verdad... y qué coño, tampoco me importa. Me gusta, más bien me encanta, ser como soy. Hale, a tomar todos el airecillo a la terraza que por hoy no escribo más.

No hay comentarios: