El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

08 noviembre, 2010

Un día sensible

Hoy, como casi todo el mundo en alguna ocasión, tengo un día marrón. Después de unos días convaleciente por una lesión en la rodilla me siento un poco marrón. Últimamente estaba positiva al tope pero hoy me han flaqueado un poquito las energías, supongo que el fin de semana de champiñón ha tenido algo que ver. Pero aún así veo el lado positivo del tema, queda menos de una hora para que termine el día y mañana será otro diferente, cono energías y fuerzas renovadas.
Hoy tengo ganas de emocionarme y hace algún tiempo "T" me dio a conocer esta gran canción de Tontxu, es preciosa y toca el alma cuando la escuchas. Pero el mensaje es tremendamente claro. Cuando escuché por primera vez su letra no pude evitar llorar por lo mucho que trasmite, y aún hoy lo hago cuando tengo el día sensible y hoy es uno de esos.
Hoy dejo otra vez reflejados mis sentimientos fuera de mi cabeza para evitar el peligro de que mi neurona pensante le dé más vueltas de las que debiera hoy canto eso de "te amaré mejor porque mucho y demasiado es un error" y pienso en mi amor, que la echo de menos. Una vez más, "T", mi artículo va por ti.

No hay comentarios: