El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

02 noviembre, 2010

¿Todo lo malo se pega? No siempre, hoy os contagio de energía positiva

A veces me pregunto si es que vivo en la Inopia o el mundo se ha vuelto de remate. Nos ha tocado vivir una época de crisis económica ¿y qué? Nos ha tocado vivir en una sociedad en la que a los jóvenes (no quiero generalizar pero en este caso no lo puedo evitar) no se le inculcan los valores necesarios para ser personas civilizadas ¿y? Nos ha tocado vivir en un mundo donde da miedo abrir el periódico por la cantidad de desgracias que en el se redacta ¿se ha acabado el mundo ya? NO. Seguimos AQUÍ Y AHORA viviendo como buenamente podemos o nos permiten, pero hay que seguir adelante, no podemos pararnos y compadecernos de lo feo que es todo o lo horrorosa que resulta la vida a veces.
Me niego a contagiarme de ese pesimismo que pulula en el ambiente. Rotundamente no puedo estropear el momento. No voy a intentar convencer a nadie pero estamos aquí y ahora en presente y de que la vida son cuatro días y dos ya los hemos disfrutado. El futuro puede que sea negro, puede que sea blanco o simplemente puede que no sea, pero insisto: estamos aquí y ahora, VIV@S.
Si no podéis sonreír yo lo haré por vosotr@s porque una sonrisa no cuesta nada y produce mucho. Tengo una piedra mágica que me recuerda al menos un motivo para sonreír a diario a pesar de los días grises y negros que tengo. Que piense así no quiere decir que ignore las penas y los males del mundo y la gente que me rodea pero soy así y prefiero inventar un motivo para sonreír y continuar.

¿Os contagiaré con algo de música?


1 comentario:

Anónimo dijo...

Y quien quiera entender que entienda, verdad? Porque sólo se vive una vez!!