El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

09 septiembre, 2009

Que o saiba todo o mundo

Porque cando te miro ós ollos se para o mundo, cando te toco comezo a tremer como un adolescente que está a piques de recibir o seu primeiro bico de amor e cando no cine me agarras a man e o teu dedo xoga pola miña palma sinto paz, cando ese mesmo dedo continúa ascendendo polo meu brazo a pel se me pon de galiña e quero deter o tempo.
Entón mirote de novo e sin quitar ollo da pantalla sigues xogando distraida co teu dedo no meu brazo e eu reposo a cabeza no teu hombro e aproveito para sentir a túa esencia e pecho os ollos e sinto máis paz, ningún problema é o suficientemente grande como para romper ese momento de contacto físico, entón desexo poder sentirte mentras durmo. Encantaríame poder abrir os ollos tras un sono apacible e ver a túa cara na miña almofada, sentir o latir do teu corazón ó abrazarte e o calor do teu corpo espido xunto o meu.

Ás veces sítome coma unha besta con unha flor na man, as terribles zarpas da besta rompendo a beleza delicada dunha flor. A flor, a preciosa e fráxil flor tocada por unhas mans que poderían considerarse privilexiadas, rompendo en anacos a fráxil planta pola torpeza dunhas mans duras, grandes e con pouco tacto.

No hay comentarios: