El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

10 junio, 2008

Homenaje a las chicas VF

Puede que no sea nuestro mejor momento, pero yo tiendo mi mano a toda aquella nueva amistad que pueda aparecer en la vida, presto mis consejos a quien los quiera escuchar y cedo mi hombro por si fuese necesario llorar. La cosa puede ser para echarnos las manos a la cabeza y gritar, pero no para cortarse las venas (porque esta temporada se llevan largas) ¿o sí? Hay cosas que no pueden ser y si el plan principal falla, hay que tener alternativa, siempre un plan B.
La vida no se limita a planes conjutos sino a ilusiones individuales que decides compartir o no con alguien. Si por cualquier motivo ese alguien renuncia al derecho que le hemos otorgado al compartir nuestra ilusión, no la debemos perder de vista (llamémosle sueño, meta, logro...). Tenemos metas por alcanzar por nosotras mismas.
Para much@s las palabras no son más que humo ("borralla", motas de polvo suspendidas en el aire...) No se puede esperar mucho de la gente, que luego acaba decepcionando. Necesitamos una inyección de optimismo y yo las agoté pero aunque resulte poco reconfortante la frase que te dije, tenemos que creer en ella (nos merecemos lo mejor del mundo).
Un beso y ánimo, aquí tendrás una amiga para cuando la necesites.
PD: Porque hoy ha sido un día duro para las dos, tú por lo tuyo y yo por lo de mi gato, que se ha muerto hoy. Mañana intentaré hacerle un homenaje a él, porque también lo merecía.

1 comentario:

Anónimo dijo...

He acertado y no me he decepcionado. Despues de leer un comentario en el blog "el espectaculo de la vida" no se por que sabia que me encontraria con un post lleno de optimismo. Y es que estoy muy de acuerdo contigo; estar abierto a todo y sobretodo saborear los sencillos y deliciosos momentos de la vida.