El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

04 octubre, 2007

3 en 1...



Este verano, gracias a mi hermana, he podido recuperar esta foto. Mi abuela con dos de sus nietos favoritos, entre los que me incluyo.
Me pareció lícito hacer una mención honorífica ya que hace tiempo que no le dedico nada en el blog a ella. Yo sé que que ella sabe que aunque no le escriba, la tengo siempre presente.
Le enseñé esa foto a un conocido y su expresión fue: "qué mirada más dulce, seguro que es una muy buena señora" Y yo maticé: "Lo fue". En efecto fue una gran persona, una buena señora y la mejor abuela que cualquier nieta pueda desear. Más de un año sin ella pero sigo teniendo esa sensación, me parece haberla visto hace tan solo un rato. Y cada vez que quiero hacer mención de cualquier frase o consejo que me dio tiendo a decir: "Como dice mi abuela...", y entonce me acuerdo que lo decía pero no me entristezco. La recuerdo siempre y siempre trataré de hacerlo.

No hay comentarios: