El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

01 mayo, 2007

Triste pero cierto

Hoy me levanté con esa sensación de vacío que todo el mundo teme. Me sentí sola otra vez, sentí que nadie me comprendía, que nadie se molestaba en leerme entre líneas, nadie escuchaba mis silencios e interpretaba mis palabras. Es triste que todavía en mis momentos de bajón piense e una persona que me ha demostrado durante este tiempo que no lo merece. Me doy pena a mí misma y la autocompasión es lo peor que puede haber en el mundo a parte de las mentiras.
Aún se escapa a mis conocimientos el porqué y el cuándo ocurrió, si fui la culpable o no. No pensaba en el tema desde hacía tiempo pero hoy soñé y el pasado me hizo añorar tiempos mejores una vez despierta. Supongo que solo será un mal día, soy persona y como tal tengo derecho a tenerlos.
PD: Sin sueños, esta vida no merece la pena. ¡Qué triste que ni de eso tengo ahora!

1 comentario:

Eyes dijo...

Intuyo tu premenstrualidad desde aqui....Paciencia....
Un saludo