El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

12 abril, 2007

Como las aspirinas

Tras varios días desaparecida hago mi reaparición con más energía. He tendio las neuronas en remojo y el pie derecho lesionado. No es que mi lesión me haya impedido escribir, pero he tenido tiempo para pensar.
Me he dado cuenta de que las ilusiones que en un principio te hacen efervescente son las que primero se van. Mucho ruido y pocas nueces. Cuando echas a un vaso de agua una pastilla para la gripe hace lo mismo, luego puede resultar o no efectiva.

2 comentarios:

Eyes dijo...

No estoy d acuerdo, las ilusiones duran lo q quierasq duren....

Anónimo dijo...

wenaas, mola el blogg
me gusta como escribes =)