El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

21 noviembre, 2006

Mis palabras se evaporan con cada sentimiento que bomita mi alma. El paso del tiempo está cicatrizando mis heridas y haciendo que mi inspiración desaparezca. Por desgracia los mejores textos los escribo cuando estoy melancólica, triste o deprimida. Ahora estoy en fase de no sentir ni padecer. La tristeza se ha marchado con las neuronas que maté con vino y hachís, mi melancolía se quedó en camas ajenas y ahora vuelvo a ser yo. Hago lo que quiero cuando quiero y con quien quiero, sin porqués ni excusas. Ahora vuelvo a ser libre.

No hay comentarios: