El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

17 octubre, 2006

Luz Casal pone voz a mi corazón

He soñado con tus manos...
pintando el cielo gris con cuidado...
muy despacio...
yo mirando desde aquí
en un jardín de lágrimas...
lágrimas por ti.
Hemos vivido una isla tanto tiempo
flotando sobre el mar.
Yo te he visto...
jugando con las olas
y la arena acariciar...
Yo sabía que te quería
y te dejé marchar
yo te dejé marchar,
yo te dejé marchar
después de la última noche
yo te dejé marchar.
Soy un hombre...
mi corazón se esta desangrando
por la ternura que se fue,
la que lo mato.
Mi pelo sopla al viento
yo canto fuerte... y lento
canto sobre tus noches...
canto sobre el sabor de la sal en tu piel
Pero te dejé marchar
y las olas no te traerán aquí
pero yo te esperaré...
en la orilla aunque tu no volverás jamás.

No hay comentarios: