El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

30 marzo, 2006

...

Bien... hace ya tiempo que escribo por escribir y la inspiración no me acompaña pero eso va a acabarse pronto. La única inspiración que tengo se basa en hacer vídeos cutres con peluches, fotos y todo lo que se me ponga por delante. Soy una persona poco constante, es un defecto que siempre he tenido, y algo vaga para algunas cosas.
Mi constancia y mi locura degeneran por momentos y la vagancia se hace cada vez mayor. Me apetece cambiar, de estilo de vida y de ciudad. Tengo ganas de probar suerte en Vigo, una ciudad con el requisito indispensable para no hacerme añorar al gran azul. Se me pierde la vista en su inmensidad y mi alma viaja hasta el horizonte para quedarse a ver el final del mundo, una recta entre dos mundos, el cielo y la tierra.
Las novedades de esta semana se resumen en: Me han ofrecido un trabajo como dependienta en una ferretería, el sueldo no es mucho pero algo es algo. Los ánimos van recuperándose. El tiempo sigue como hasta ahora, ni un solo día despejado.
Lo que me queda es resignación, toca afrontar las cosas como vienen y aceptarlas así si no se puede hacer nada por cambiarlas. Así son las cosas y así se las hemos contado.

No hay comentarios: