El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

25 enero, 2006

Polvo solitario

Huesos, cenizas y polvo... entre estos elementos me encuentro narrando desde lo más hondo de una fosa cubierta por tierra, humedad, gusanos y toda clase de bichos vivientes a los que un día repugné. Hace frío, un frío húmedo que penetra hasta lo más hondo del alma, y lo que un día fue mi cuerpo sigue su proceso natural. Putrefacción se respira entre estas cuatro paredes, unas paredes forradas de madera y yo sigo aquí, sin poder moverme de tan clastrofóbica tumba. Yo y mi compañera inseparable, mi amarga soledad. Siempre conmigo, unas veces ausente y otras adyacente, pero siempre conmigo. Por los siglos de los siglos, amén.

No hay comentarios: