El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

16 octubre, 2010

Amor y agua (dedicado a "T")

No se puede definir el amor así que se me ocurrió un símil. Intentar explicar qué es exactamente el amor es como intentar coger el agua del mar entre las manos, a medida que elevas tus manos para coger agua, esta se escapa entre los dedos y por mucho que apretemos no podemos evitar ese hecho.
Por eso el amor sólo se puede sentir y cada persona decide a qué profundidad desea hacerlo. Siempre hay quien trata de guardar el agua en recipientes artificiales, el agua que capturan en ese caso no se escapa pero se limita y al final ese agua termina por evaporarse o pudrirse. El agua empieza a teñirse de verde, comienza a crecer verdín en su seno y llega un punto en que no se sabe si lo que hay en el recipiente es agua o simplemente podredumbre verde.
Yo he optado por sumergirme poco a poco en el mar del amor, desnuda y sin nada artificial que contamine mi ser. El agua, por momentos fría, fue tocando cada parte de mi cuerpo lentamente, aclimatándome a la nueva situación, mi ser inmerso en un océano de sensaciones y sentimientos. Ahora floto con los ojos cerrados en esta masa de agua que hice amor en mi metáfora, segura y sin miedos, ahora me siento viva.

No hay comentarios: