El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

30 agosto, 2010

Entrelazando días grises

Hace varios días que escribí esto y como no quería que entre artículo y artículo pasase tanto tiempo, más vale tarde que nunca:

Hace unos días que sin saber cómo ni por qué me sentí triste. Inconscientemente pensé en cosas, pequeños detalles que se me sumaron a otras cosas algo más grandes y me sentí pesada. Sentí como mi mente se iba convirtiendo poco a poco en un lastre que me impedía ver los pequeños detalles que hacen que la vida merezca la pena, así que salí a tomar el aire.

Pensé, leí, jugué, nadé e hice todo lo posible por relajarme pero me sentí frágil y vulnerable. Tras airear mi cabeza y dejar que algunas de mis penas se ahogasen en la piscina volví a casa, me desahogué un poco y me sentí mejor pero al apagar la luz la oscuridad se hizo de nuevo sobre mi cabeza. Me cuesta ser positiva a veces así que una vez me levanté al día siguiente sacudí de nuevo mis penas y dejé que se cayeran por el desague de la ducha y al salir pensé "hoy puede ser un gran día" y dentro de lo malo no es como el de ayer. Así que ánimo y para adelante.

No hay comentarios: