El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

25 enero, 2009

Querido Nadie

Querido Nadie:
Hoy me siento vacía, el día no ayuda y puede que estar en uno de esos días del mes que anuncian en la tele como "Me gusta ser mujer" tampoco, puede que realmente no tenga motivos para sentirme así, puede... puede que sean mil cosas pero no logro sacarme de la cabeza qué es lo que da sentido a una vida.
Intento buscar razones buenas, optimistas, alegres... pero no doy encontrado una convincente, sigo pensando en que si dejara de exisitir el mundo no se vería afectado. Me preocupa no ser importante para la gente, pero últimamente siento que no importo a quien me importa y eso me preocupa mucho.
Querido Nadie hoy voy a enterrar la cabeza en la arena otra vez, esperando que alguien sepa cómo ayudarme pero con la certeza de que nadie acudirá a mi ayuda y seré yo quien salga del hoyo como buenamuente pueda y tenga que sonreír a los demás fingiendo que no ocurre nada.

2 comentarios:

Cours de français dijo...

Moitas veces somos máis importantes para algúns do que pensamos. O que pasa é que non o sabemos... Créeme!
Un biquiño, Odish :*

LuPi LuKe dijo...

É moi fácil dicilo... pero as cousas ou se demostran ou nada. Para min as palabras lévaas o vento, foi o que me demostrou a vida. Ós feitos me remito e non me toco porque me excito.